วันจันทร์ที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2551

หน่วยที่ 2

หน่วยที่ 2
วัสดุและอุปกรณ์ที่ใช้ในงานกราฟิก
2.1 วัสดุที่ใช้ในงานกราฟิก
2.1.1 กระดาษ กระดาษที่ใช้ในงานกราฟิกมีอยู่หลายชนิด แต่ละชนิดเหมาะสมกับชนิดของงานต่างๆ กัน เพื่อให้ได้งานที่มีคุณภาพดี จึงต้องเลือกใช้กระดาษให้เหมาะสม กระดาษที่ใช้อาจแบ่งออกได้ดังนี้ก. กระดาษหน้าขาวหลังเทา หรือกระดาษกล่อง นิยมใช้กันมากในงานโสตทัศนศึกษาใช้สำหรับเขียนโปสเตอร์ บัตรคำและป้ายประกาศต่างๆ นิยมเขียนด้วยปากกาปลายสักหลาด หรือ สปีดบอล ไม่นิยมใช้พู่กันเขียนข. กระดาษโปสเตอร์ โดยทั่วไปเป็นกระดาษสีหน้าเดียว มีทั้งชนิดบางและชนิดหนา ชนิดบางใช้สำหรับดัดเป็นรูปภาพหรือตัวอักษรนำไปติดบนกระดาษหนาหรือวัสดุอื่นอีกทีหนึ่ง ส่วนกระดาษโปสเตอร์ชนิดหนา เหมาะสำหรับงานเขียนโปสเตอร์ นิยมเขียนพู่กันหรือปากกาสปีดบอล ส่วนปากกาปลายสักหลาดไม่นิยมใช้เขียน กระดาษโปสเตอร์มีทั้งแบบที่เป็นสีสะท้อนแสงและสีทึบแสงค. กระดาษวาดเขียน เป็นกระดาษเนื้อด้านหรือเป็นเม็ด เหมาะสำหรับวาดรูปโดยใช้สีน้ำ ไม่เหมาะสำหรับเขียนตัวอักษร เพราะผิวไม่เรียบและสีจะซึมได้เล็กน้อยง. กระดาษอาร์ทมัน เหมาะสำหรับงานออกแบบโดยทั่วไป ผิวเรียบเป็นมัน เหมาะสำหรับเขียนด้วยปากกาสปีดบอลหรือปากกาเขียนแบบ การวาดภาพลายเส้น เพื่อทำเป็นภาพต้นแบบสำหรับถ่ายทำเป็นฟิล์มเมกกาตีฟ เพื่อใช้ในการพิมพ์ หรือทำบล็อกสำหรับงานพิมพ์จ. กระดาษอาร์ทด้านสี เป็นกระดาษเนื้อหนาสีเดียวกันทั้งสองด้าน เหมาะสำหรับทำเป็นปกรายงานหรือปกหนังสือ ทำแผ่นป้ายนิเทศ หรือติดวัสดุต่างๆ ในงานนิทรรศการฉ. กระดาษไขเขียนแบบ มีลักษณะขุ่นมัวคล้ายกระจกฝ้า เหมาะสำหรับงานเขียนแบบโดยทั่วไป และทำต้นแบบงานพิมพ์หรืองานถ่ายบางชนิดช. กระดาษการ์ดสี เป็นกระดาษที่เนื้อเยื่อกระดาษถูกย้อมเป็นสีแล้วนำมาทำเป็นแผ่นมีสีเดียวกันทั้งสองหน้า ในการทำสื่อการสอนต่างๆ นิยมใช้กระดาษการ์ดมี 2 หน้า เพราะมีสีสดใสและเข้ม แก้ไขตกแต่งได้ง่ายและมองเห็นตำหนิได้ยากส่วนกระดาษการ์ดสีอีกชนิดหนึ่งมีเนื้อละเอียด แต่สีอ่อนจาง และมีสีจำกัด ราคาย่อยเยาเหมาะสำหรับทำปกหรือทำแฟ้มกระดาษการเรียกน้ำหนักกระดาษ๑. เรียกเป็นกรัมหรือแกรม วิธีนี้เป็นวิธีสากลถือหลักว่ากระดาษ ๑ แผ่นมีเนื้อที่ ๑ ตารางเมตร เมื่อนำไปชั่งมีน้ำหนักเป็นแกรมเท่าใด เป็นกระดาษเท่านั้นแกรม เช่น กระดาษ ๖๐ แกรม ถ้าจะเขียนให้ชัดเจนมักเขียนเป็นกระดาษ ๖๐ แกรม/ม๒.๒. เรียกเป็นกิโลกรัม หรือ ก. ก. ใช้เรียกชื่อกระดาษที่ผลิตจากโรงงานกระดาษไทย โดยถือหลักว่ากระดาษขนาดมาตรฐานของไทย ( ๓๑” x ๔๓” ) ใน ๑ รีม ซึ่งมี ๕๐๐ แผ่น ซึ่งดูแล้วมีน้ำหนักกี่กิโลกรัม๓. เรียกเป็นปอนด์ ทางยุโรปหมายถึงกระดาษขนาดมาตรฐาน ( ขนาด ๓๑” x ๔๓” ) จำนวน ๑ รีม( ๕๐๐ แผ่น ) ชั่งน้ำหนักได้กี่ปอนด์ก็เรียกว่าเป็นกระดาษเท่านั้นปอนด์
2.1.2 สี สีที่ใช้ในงานกราฟิกแบ่งออกได้หลายชนิดด้วยกันคือก. สีน้ำ มีทั้งชนิดเป็นหลอด และเป็นแผ่นๆ บรรจุในกล่อง เวลาใช้ต้องใช้พู่กันจุ่มน้ำมาผสมในจานผสมสี ข้อดีก็คือใช้ง่ายและล้างออกง่ายสีติดวัสดุประเภทกระดาษได้คงทน ข้อเสียคือระบายให้เรียบได้ยาก จึงเหมาะสำหรับวาดรูปเท่านั้นข. สีน้ำมัน เป็นสีที่มีส่วนผสมของน้ำมัน เมื่อแห้งแล้วจะมีสภาพคงทน เหมาะสำหรับงานภายนอก หรืองานที่อาจมีสิ่งสกปรกเปื้อนได้ง่าย สำหรับงานเขียนตัวอักษรนิยมใช้สีแห้งช้าหรือสีที่ใช้ผสมกับน้ำมันสน ส่วนสีแห้งเร็วที่ใช้ผสมกับทินเนอร์ไม่นิยมใช้เขียนตัวอักษรแต่จะใช้เป็นสีรองพื้น วัสดุกราฟิก สีน้ำมันมีทั้งที่บรรจุกระป๋อง บรรจุหลอด และบรรจุกระป๋องสเปรย์ มีทั้งที่เป็นสีด้าน และสีมันค. สีโปสเตอร์ ส่วนมากบรรจุในขวด มีทั้งสีธรรมดาและสีสะท้อนแสง เหมาะสำหรับเขียนด้วยพู่กันปลายตัด เขียนง่าย เส้นเรียบไม่ด่างเหมือนสีน้ำ เมื่อแห้งแล้วสามารถเขียนทับด้วยสีอื่นได้ แต่มีข้อเสียคือ หลุดล่อนได้ง่าย สีโปสเตอร์นี้เวลาใช้ต้องผสมน้ำง. สีพลาสติก เป็นสีผสมน้ำ เหมาะสำหรับทาเป็นสีรองพื้น ทาผนัง หรือใช้เขียนผ้า เมื่อแห้งแล้วติดทนนานจ. สีฝุ่น เป็นสีผสมน้ำ แต่เพื่อให้ติดแน่นกับพื้นผิว นิยมใช้ผสมกาวเช่น กาวกระถิน ส่วนมากเหมาะสำหรับใช้งานหยาบๆ เช่น ทาสีฉากละครฉ. สีเทียน เป็นสีผสมไข ใช้สำหรับงานระบายสีในเนื้อที่ไม่มากนักช. สีพิมพ์ซิสด์สกีม อาจแบ่งออกได้ตามประเภทการใช้งาน เช่น สีพิมพ์ผ้า สีพิมพ์กระดาษ สีพิมพ์โลหะ สีพิมพ์พลาสติกญ. สีพิมพ์ภาพ เป็นสีที่ใช้อยู่ตามโรงพิมพ์โดยทั่วไปมีทั้งที่เป็นแม่สีและสีผสม สามารถพิมพ์ภาพออกมาได้มีคุณภาพสูงมากในการเลือกใช้สีต้องเลือกใช้ให้เหมาะสมกับงาน ถ้าเป็นงานที่ต้องความคงทนถาวรควรใช้สีชนิดถาวร ซึ่งมีส่วนผสมของน้ำมัน เช่นสีน้ำมัน ถ้าเป็นงานที่ไม่ต้องการความคงทนถาวรควรใช้สีชนิดชั่วคราว ซึ่งเป็นสีที่มีส่วนผสมของน้ำ เช่นสีโปสเตอร์ สีฝุ่น เป็นต้น หรือถ้าต้องการเขียนลงบนแผ่นโปร่งใสที่ใช้กับเครื่องฉายภาพข้ามศีรษะ ควรใช้สีโปร่งแสง เพื่อให้เห็นเป็นสีบนจอได้ชัดเจน
2.1.3 น้ำหมึก เป็นสิ่งที่ใช้คู่กับปากกา พู่กัน เครื่องอัดสำเนา และบล็อกประทับตรายางต่างๆ อาจแบ่งออกได้เป็นหลายชนิดดังต่อไปนี้ก. น้ำหมึกโปร่งแสง สำหรับใส่ปากกาเขียนแผ่นอาซีเตท หรือแผ่นโปร่งใส มีทั้งแบบชั่วคราวที่ลบได้ด้วยน้ำและแบบถาวรที่ต้องลบด้วยทินเนอร์หรือแอลกอฮอล์ข. น้ำหมึกสำหรับเติมปากกาสักหลาด เป็นน้ำหมึกสำหรับใช้เติมปากกาปลายสักหลาดแบบสีเมจิกค. หมึกสีธรรมดา เป็นหมึกที่ใช้กับปากกาหมึกซึม หรือปากกาชนิดอื่น เช่น ปากกาสปีดบอล ปากกาคอแร้ง หรือพู่กันก็ได้ ส่วนมากจะยอมให้แสงผ่านได้ นอกจากหมึกสีขาวง. หมึกดำหรือหมึกอินเดียอิงค์ เป็นหมึกที่มีความดำจัด ใช้ระบายสีทับหรืองานกราฟิกได้ดี ส่วนมากจะเป็นแบบกันน้ำได้ ( Water proof )จ. หมึกจีน มีลักษณะเป็นแท่ง เวลาใช้ต้องฝนกับจานสี การเขียนใช้พู่กันจีนหรือพู่กันปลายตัดก็ได้ มีความเข้มมากกว่าอินเดียอิงค์ เหมาะสำหรับเขียนอักษรหรือวาดภาพด้วยพู่กันฉ. หมึกสำหรับเติมปากกาเขียนแบบ เป็นหมึกที่ไม่เกาะติดปากกาเหมือนกับอินเดียอิงค์ มีความดำเข้มจัดมาก เหมาะสำหรับงานเขียนที่ต้องการความทึบแสงสูง เช่นการเขียนต้นฉบับสำหรับนำไปถ่ายทำบล็อกซิลค์สกรีนช. หมึกประทับตรายาง เป็นหมึกที่มีลักษณะเป็นน้ำมัน มีความเข้มข้นไม่เหมาะสำหรับนำมาเขียน แต่ใช้สำหรับประทับตรายางเหมาะที่สุดญ. หมึกพิมพ์สำหรับการอัดสำเนา มีทั้งชนิดหลอดเป็นดรีม และชนิดเหลวบรรจุในขวดพลาสติก แต่ละชนิดเหมาะสำหรับเครื่องอัดสำเนาต่างชนิดกันหมึกส่วนใหญ่มีลักษณะโปร่งแสง ( Transparent ) คือยอมให้แสงผ่านได้หากใช้บนแผ่นโปร่งใสก็จะได้สีของหมึกนั้น ถ้าเขียนลงบนกระดาษพื้นสีเข้มจะไม่ค่อยมีผล เพราะสีของกระดาษจะปรากฏชักเจนกว่า
2.1.4 วัสดุอื่นๆ ในการผลิตวัสดุกราฟิก นอกจากจะใช้กระดาษสีและหมึกตามที่กล่าวมาแล้ บางครั้งมีความจำเป็นต้องใช้วัสดุอื่นๆ มาช่วย เพื่อให้ได้งานที่มีคุณภาพดีขึ้น เช่นช่วยอำนวยความสะดวก ความรวดเร็ว และความคงทน วัสดุเหล่านั้นได้แก่- กาวต่างๆ เช่น กาวยางน้ำ กาวลาเท็กซ์ กาวกระถิน กาวแป้งเปียก ฯลฯ ซึ่งใช้สำหรับผนึกชิ้นส่วนต่างๆ ให้ติดกับพื้นผิวของวัสดุ- เทปกาว เช่น สก๊อตเทป กระดาษกาว กระดาษกาวย่น ใช้ช่วยทำให้เกิดความสะดวกในการทำงานหรือทำให้เกิดความเรียบร้อยสวยงามของงานที่ผลิตขึ้นมา2.2 เครื่องมือที่ใช้ในงานกราฟิก
2.2.1 เครื่องมือที่ใช้ในการขีดเขียน ได้แก่ ปากกา ดินสอ พู่กัน มีหลายลักษณะที่สามารถเลือกใช้ให้เหมาะสมกับงานที่ผลิตก. เครื่องมือประเภทปลายปากแข็ง ส่วนใหญ่ทำด้วยโลหะหรือไม้ ได้แก่ ปากกาชนิดต่างๆ ดั้งนี้- ปากกาชนิดปลายปากแหลม เหมาะสำหรับใช้เขียนตัวอักษรขนาดเล็กหรือเส้นที่มีความละเอียดใช้เขียนกับหมึกหรือสีโปสเตอร์ก็ได้ นิยมใช้กันมากในงานสร้างต้นแบบของงานพิมพ์ ( Artwork) ปากกาชนิดนี้มีขนาดเดียว ฉะนั้นเมื่อต้องการใช้เส้นหนาจะต้องตัดหรือต้นปลายด้วยหิน- ปากกาสปีดบอล ใช้ในงานเขียนตัวอักษร สามารถใช้ได้กับหมึกและสีโปสเตอร์ มีให้เลือกใช้ถึง 4 แบบ และขนาดต่างกันถึง 6 – 7 ขนาดแบบ A (A-Style) สำหรับเขียนตัวอักษรเหลี่ยมที่มีเส้นทึบตลอดตัว มีขนาดตั้งแต่ A – 0 ถึง A – 0แบบ B (B-Style) สำหรับเขียนตัวอักษรที่ต้องการให้หัวหรือปลายมันเป็นรูปครึ่งวงกลมมีขนาดตั้งแต่ B – 0ถึง B- 0แบบ C (C-Style) สำหรับเขียนตัวเหลี่ยมหักมุมได้มีขนาดตั้งแต่ C- 0 ถึง C – 6แบบ D (D-Style) สำหรับเขียนตัวมนที่มีเส้นหนาและบาง มีขนาดตั้งแต่ D – 0 ถึง D – 6- ปากกาหมึกซึมเขียนแบบ ใช้ได้ทั้งการเขียนตัวอักษรตีเส้นและวาดรูป มีขนาดต่างๆกันโดยเริ่มตั้งแต่ขนาดเล็กสุดคือ 0.1 มม.ขึ้นไป- ปากกาตีเส้น ใช้ขีดเส้นได้อย่างสม่ำเสมอบนกระดาษเขียนแบบหรือแผ่นใส มีทั้งแบบตีเส้นตรงและขีดเส้นโค้งหรือวงกลม และยังสามารถปรับขนาดของปากกาได้อีกด้วยข.เครื่องมือประเภทปลายปากอ่อน มักทำจากขนสัตว์ ยาง หรือ สักหลาด ได้แก่ พู่กัน ปากกาปลายสักหลาด และปากกาไฟเบอร์พู่กัน ทำด้วยขนสัตว์ เช่นขนหูวัว ขนกระต่าย ขนแกะ มี 2 ชนิด คือ ชนิดกลมและชนิดแบนหรือปลายตัด ชนิดกลมใช้ในการระบายสี ส่วนปลายแบนหรือปลายตัดใช้สำหรับเขียนตัวอักษรพู่กันสามารถใช้ได้กับสีน้ำ สีโปสเตอร์ และสีน้ำมัน การใช้ต้องอาศัยความชำนาญปากกาปลายสักหลาด ปลายปากทำด้วยสักหลาดแข็ง มีทั้งชนิดปากกลมและปากปลายตัดใช้ประโยชน์ในงานหลายชนิด เช่น- ปากกาสักหลาดปลายตัด ใช้สำหรับเขียนตัวอักษรชนิดไม่มีหัว- ปากกาสักหลาดปลายกลม ใช้สำหรับเขียนตัวอักษรประดิษฐ์หรือระบายสีปากกาไฟเบอร์ ปลายปากแหลม ทำด้วยไพล่อนแข็ง เหมาะสำหรับใช้งานที่คล้ายกับเขียนด้วยปากกาหมึกซึม หรือปากกาเขียนแบบแต่มีข้อเสียตรงที่เส้นไม่คมและชัดเจนเท่าค. ดินสอ ใช้ในงานร่างแบบ เขียนรูป วาดรูป และระบายสี ดินสอแต่ละชนิดเหมาะกับงานที่แตกต่างกันออกไป- ดินสอดำ มีทั้งชนิดที่ไส้ดินสอหุ้มด้วยไม้เนื้ออ่อน และใส่ที่นำมาใช้กับวงเวียนหรือปากกาดินสอ ความดำของดินสอขึ้นอยู่กับความอ่อนหรือแข็งของไส้ดินสอ ซึ่งกำหนดให้ทราบด้วยตัวอักษร H และ BH ให้เส้นที่สีเข็มเท่ากันตลอด จาก H ถึง 4H ซึ่งสีจะจางและไส้ดินสอจะแข็งยิ่งขึ้นเหมาะสมกับงานร่างแบบB ให้เส้นสีดำมากกว่าเนื้อไม้ดินสออ่อนจาก B ถึง 6B ซึ่งจะให้สีดำมากขึ้นและไส้ดินสออ่อนยิ่งขึ้น เหมาะสมกับงานสเก็ต เขียนรูป แรเงาHB ให้เส้นลักษณะปานกลาง ใช้อยู่ทั่วไป- ดินสอสี ใช้งานระบายสีบนพื้นกระดาษ และบนภาพขนาดเล็ก- ดินสอเดรยอง เป็นดินสอที่มีส่วนผสมของดิน สี และ ไข ใช้งานระบายสีบนพื้นกระดาษมากกว่าเขียนตัวอักษร- ดินสอถ่าน เป็นส่วนผสมของถ่านหรือสีกับกาว เหมาะกับงานวาดภาพเหมือนและการแรเงาภาพ
2.2.2 เครื่องมือช่วยและประกอบการผลิตงานกราฟิคก. เครื่องช่วยการเขียน ได้แก่- แผ่นโตกราฟ ช่วยย่อหรือขยายภาพโดยไม่ต้องใช้ทักษะในการวาดรูป และไม่ต้องเสียเวลาในการตีตาราง- เครื่องฉายภาพโปร่งแสง ช่วยขยายภาพจากต้นฉบับประเภทโปร่งแสง- เครื่องฉายภาพทึบแสง ช่วยขยายภาพจากต้นฉบับประเภททึบแสง- เครื่องอัด ขยายภาพ ช่วยสร้างภาพจากฟิล์มถ่ายรูป- เครื่องอัดสำเนา ช่วยสร้างภาพจากต้นฉบับที่เป็นกระดาษไขเมื่อต้องการจำนวนมากๆ- เครื่องถ่ายเอกสาร ช่วยสร้างภาพจากต้นฉบับเดิม- เทพเพลท หรือ แบบโครงร่าง รูปทรงต่างๆ ที่ใช้ในงานวาดรูปบนกระดาษ , กระดาษไข- อักษรลอก ให้ตัวอักษรที่คมชัด สวยงามในแบบและขนาดต่างๆ ที่ให้เลือกมากมาย- ตรายาง ช่วยสร้างภาพหรือตัวอักษรได้อย่างรวดเร็ว- แม่แบบเขียนตัวอักษร มีสำหรับช่วยในการเขียนตัวอักษรประดิษฐ์ข.เครื่องประกอบการเขียน ได้แก่- วงเวียน ใช้เพื่อสร้างวงกลมหรือส่วนโค้ง มีทั้งชนิดที่ใช้กับดินสอดำและใช้กับหมึก- ไม้บรรทัดใช้ในงานลากเส้นตรง อาจทำด้วยไม้หรือโลหะหรือพลาสติกและมีความยาวตั้งแต่ 6 นิ้ว ถึง 24 นิ้ว- ไม้ฉากชุด (Set Sqare) นอกจากใช้วัดมุมแล้วยังใช้ในการลอกเส้นในแนวตั้งฉากได้อย่างรวดเร็ว ( ม.ส.ธ. หน้า 152 )- ไม้ที ( T- Square : ใช้กำหนดแนวระดับของกระดาษหรือใช้ร่วมกับไม้ฉาก ในการลากเส้นแนวดิ่ง ( ม.ส.ธ. หน้า 154 )- เครื่องเขียนส่วนโค้งแบบปรับได้ ใช้ในการเขียนส่วนโค้งต่างๆ ที่ไม่สามารถใช้วงเวียน
2.2.3 เครื่องมือตัดแต่ง ได้แก่ก. ประเภทใบมีด ได้แก่ ใบมีดโกน ( Prazon blade) และใบมีดตัดกระดาษ (Cutter) ใช้ตัดกระดาษและงานละเอียดได้อย่างดีมีลักษณะของใบมีดหลายชนิดให้เลือกใช้ให้เหมาะกับวัสดุที่ต้องการตัดข. ประเภทกรไกร ได้แก่ กรรไกรและเครื่องตัดแบบแท่น

หน่วยที่ 3

หน่วยที่ 3
ความหมายและองค์ประกอบของการออกแบบวัสดุกราฟิกเรื่อง ความหมายของการออกแบบได้มีผู้มีให้กำจัดความไว้หลายแนวคิดดังนี้ เช่นการออกแบบถือการคิดค้น วางแผนเสนอแนะแนวทาง และสร้างสรรค์สิ่งใหม่ต่อสังคม ในลักษณะ การลงมือกระทำ อันเกิดจากความคิดที่มองเห็นต่อไปรวมถึงการเลือกวัสดุให้สอดคล้องกับกรรมวิธี รูปแบบ และความคิดสร้างสรรค์ของผู้ออกแบบด้วย หรือการออกแบบหมายถึงการปรับปรุงรูปแบบของผลงานเดิมที่มีอยู่แล้ ทั้งในด้านความงาม และประโยชน์ใช้สอย ให้เหมาะสมยิ่งขึ้นโดยนัย หมายถึงการคิดค้นสิ่งใหม่ ( Create new form ) โดยมีจุดมุ่งหมายที่จะได้ประโยชน์ใช้สอย และความงามเป็นอย่างดี ด้วยการนำส่วนต่างๆ ของการออกแบบมาใช้ ( Elements of Design ) เช่น เส้น สี พื้นผิว ฯลฯ สิ่งใหม่ที่ทำนี้เป็นสิ่งที่ยังมีใครทำขึ้นการออกแบบอีกนัยหนึ่ง เป็นการปรับปรุงสิ่งเก่าให้ดีขึ้น ในลักษณะที่มีความงามปละประโยชน์ให้เหมาะสมยิ่งขึ้นสรุปความหมายของการออกแบบการออกแบบ หมายถึง การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ เพื่อประโยชน์และความงามด้วยการนำเอาส่วนประกอบของการ ออกแบบ ( Elements of Design) มาใช้รวมไปถึงการปรับปรุงสิ่งเก่าให้ดีขึ้น ในลักษณะเพื่อความงามและประโยชน์ให้เหมาะสมยิ่งขึ้น

การออกแบบและการประกอบภาพ

การออกแบบและการประกอบภาพ
1. การออกแบบ (Designing)คำว่า ออกแบบ ( Design) มีรากศัพท์มาจากภาษาละติน คือคำ Design are ซึ่งหมายถึง กำหนดออกมาหรือขีดเขียนไว้, เป้าหมายที่แสดงออกมา การออกแบบเราจึงหมายถึงสิ่งที่อยู่ในความรู้สึก ความคิด อาจจะเป็นโครงการ รูปแบบ หรือแผนยังที่ศิลปินกำหนดขึ้น ด้วยการจัดท่าทาง ถ้อยคำ เส้น สี แสง รูปทรง โครงสร้าง ลักษณะพื้นผิว ตามหลักเกณฑ์ทางศิลปะ หรือพูดโดยสรุปได้ว่า “การออกแบบคือศิลปะของการสร้างสรรค์หน่วยต่างๆ อันน่าสนใจขึ้น”เราจะพบว่า สรรพสิ่งที่มนุษย์ประดิษฐ์คิดทำขึ้น นับจากสิ่งที่ง่ายที่สุดไปจนถึงสิ่งที่ยุ่งยากซับซ้อนที่สุด ล้วนเกิดจากการออกแบบทั้งสิ้น ฉะนั้นจึงกล่าวได้ว่า “การออกแบบมีส่วนควบคุมระบบชีวิตของเราทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นอาหารการกิน ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม การคมนาคม วิทยาสตร์ อุตสาหกรรม เทคโนโลยี และศิลปวัฒนธรรม ดั้งนั้น ความสันติสุขและความสะดวกสบายทั้งหลาย จึงขึ้นอยู่กับการออกแบบของมนุษย์เป็นหลักสำคัญ ไม่ว่ามนุษย์จะอยู่ในระบบสังคมลักษณะใดก็ตามเราอยู่ในสภาพแวดล้อมซึ่งประกอบไปด้วยการออกแบบ ในรูปลักษณะต่างๆ ทุกคนรู้จักการออกแบบ ใช้การออกแบบอยู่แทบตลอดเวลาในชีวิตประจำวัน แต่มักไม่รู้สึกตัวว่าเราได้ออกแบบ และรู้จักการออกแบบ แม้ว่าการออกแบบจะเป็นศิลปะ อาจจะมีความยากง่ายลึกซึ้งผิดแปลกแตกต่างกัน แต่การออกแบบก็เป็นลักษณะเฉพาะตัวของนักออกแบบ (Designer) แต่ละคน ถ้าคนเราสนใจและพยายามเข้าใจในเรื่องการออกแบบให้ลึกซึ้งมากขึ้น จะช่วยให้เรามีความสามารถในการออกแบบ เข้าใจรูปแบบของผู้อื่น อาจจะมีส่วนช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นประโยชน์ทั้งส่วนตนและผู้อื่น ตลอดทั้งสังคมรอบตัวเรา
2.ประเภทของการออกแบบ (Types of Design)งานออกแบบมีมากมายหลายชนิด อาจจะเริ่มจากสิ่งง่ายๆ ไปจนกระทั่งยุ่งยากสลับซับซ้อนที่สุด ก่อนออกแบบ ผู้ออกแบบจำต้องรู้และเข้าใจว่า เราจะออกแบบอะไร ลักษณะใดจึงจะได้ผลดีตามจุดมุ่งหมาย โดยสำนึกถึงหลักเกณฑ์ที่ “ยาลัส วิทรูวิอัส” สถาปนิคชาวโรมันได้เน้นไว้- พิจารณาถึงหน้าที่ประโยชน์ใช้สอย (Utility or Function)- คิดถึงความมั่นคงหรือความมีชีวิตชีวา (Strength or Vitality)- คำนึงถึงความสวยงาม (Beauty or Appearance)

งานออกแบบประเภทต่างๆ คือ

งานออกแบบประเภทต่างๆ คือ
1. การออกแบบตกแต่ง (Decorative designs) ได้แก่การออกแบบเพื่อตกแต่งวัตถุต่างๆ ที่ประดิษฐ์ขึ้นให้มีคุณค่าทางความสวยงามควบคู่กับประโยชน์ใช้สอย อาจเป็นลวดลาย ภาพคน ภาพสัตว์ สัญลักษณ์ หรือแนวความคิดอย่างใดก็ได้ รวมทั้งงานตกแต่งอาคารสถานที่ต่างๆ ทั้งภายนอกและภายใน
2. การออกแบบทางการค้า (Commercial designs) ได้แก่งานออกแบบเพื่อบังเกิดผลด้านธุรกิจโฆษณา หรือความมุ่งหมายอื่นๆ ที่เกี่ยวกับการเพิ่มผลผลิตและการบริโภค ตลอดทั้งการออกแบบด้านการพิมพ์ (Graphic Designs)
3. การออกแบบสร้างสรรค์ (Creative designs) คืองานออกแบบงานศิลปะแขนงต่างๆ ตามแนวความคิดและความรู้สึกเฉพาะคน มีการเลือกวัสดุที่นำมาประกอบงานพร้อมทั้งสีเทคนิคและวิธีการแปลกใหม่ ซึ่งเรียกว่าเป็นชมเป็นผู้ชมเปลี่ยนแปลง ริเริ่มหรือมีนวัตกรรมในทางศิลปะ (Art innovator) อยู่เสมอ
4. การออกแบบอุตสาหกรรม (Industrial designs) เป็นงานออกแบบเกี่ยวกับการผลิตทางจำนวน (Mass production) เป็นงานออกแบบเกี่ยวกับการผลิตทางจำนวน (Mass production) นับจากสิ่งเล็กไปจนถึงพวกเครื่องจักรกล ตามความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เพื่อสนองความต้องการของตลาด
5. การออกแบบสถาปัตยกรรม (Architectural designs) ได้แก่งานออกแบบเกี่ยวกับแผนผังต่างๆ ตามหลักนิเวศวิทยา (Ecology) และการออกแบบผังเมือง (Urlan centre) เช่นศูนย์กลางของทางราชการ (Shopping centre) ศูนย์กลางสังคม (Social centre) ศูนย์การค้า (shopping centre) และอื่นๆ โดยคำนึงถึงความสะดวกสบายของชุมชนทุกด้าน๓.บ่อเกิดของความคิดในการออกแบบ (Source of Design Idea)นักออกแบบนอกจากจะมีความรู้ในรูปทรงสามมิติและเทคโนโลยีสมัยใหม่แล้ว การจะผลิตงานการออกแบบได้ดีนั้น จำต้องมีความชำนาญในการสร้างสรรค์ มีความเข้าใจในการศึกษาหาแหล่งที่ทำให้ความบันดาลใจในการออกแบบ เพื่อนำมาประยุกต์ให้เกิดแบบอย่างใหม่ๆ ขึ้นในลักษณะเฉพาะตน แหล่งที่มาของการออกแบบ ซึ่งจะเป็นบ่อเกิดให้มีแนวความคิดสร้างสรรค์มี ๓ ทางคือ๑. จากรูปทรงตามธรรมชาติ (Nature forms) มนุษย์รู้จักนำแบบอย่างทางธรราชาติมาใช้ในการออกแบบกันมาช้านานแล้ว ยึดถือธรรมชาติเป็นครูทั้งด้านการจัดเส้น สี รูปทรง ผัง พื้นที่ จังหวะ แล้วนำมาดัดแปลงแต่งเติมให้งดงามกว่า หรือตัดทอนออกไปได้รูปแบบที่ง่ายกว่าธรรมชาติ เช่น รูปคน สัตว์ พืช เป็นต้น๒. จากลวดลายทางประวัติศาสตร์ (Historic Ornaments) ในการออกแบบลวดลายตกแต่ง เพื่อรักษาขนบธรรมเนียมนิยมของชาติไว้ ผู้ออกแบบควรศึกษาหาความรู้จากแบบอย่างลวดลายประดับสมัยต่างๆ ลวดลายปั้นปูน ลายสลักไม้ ลายสลักหิน ลายสลักดุนนูนบนแผ่นโลหะ ภาพเขียน ลายประดับมุก ฯลฯ เพื่อให้ทราบลักษณะแท้จริงของลวดลายสมัยต่างๆ เช่น ลายสกุลช่างเชียงแสน สุโขทัย ลานนาไทย อยุธยาและรัตนโกสินทร์ อาจเป็นลายเครือเถาลายกระหนก ภาพคนและสัตว์ในนิยาย แล้วนำประยุกต์ให้เหมาะสมกับสมัยนิยม โดยยังรักษาเอกลักษณ์ของไทยไว้ให้ปรากฏ อาจจะเป็นลายประดับอาคาร ประดับเครื่องเรือน ลวดลายผ้าและหัตกรรมอื่นๆ๓. จากรูปแบบเรขาคณิต (Geometric Patterns) หมายถึงการนำเอารูปทรงพื้นฐาน หรือรูปแบบทางเรขาคณิต ซึ่งประกอบด้วยรูปวงกลม วงรี สามเหลี่ยม สีเหลี่ยมจัตุรัส สีเหลี่ยมผืนผ้า รูปกรวย รูปทรงกระบอก รวมทั้งรูปทรงอิสระอื่นๆ มาจัดเป็นองค์ประกอบแห่งศิลปะอย่างงดงาม ทั้งในทางวิจิตรศิลป์ มัณฑนศิลป์ หรือประยุกต์ศิลป์ ซึ่งเรียกว่า “การออกแบบนามธรรม” ดังที่เราพบเห็นอยู่ทั่วไป๔. ข้อควรคำนึงในการออกแบบผู้ออกแบบหรือนักออกแบบ (Designer) จะออกแบบในลักษณะใดหรือประเภทใดก็ตาม ก่อนที่จะออกแบบจะต้องคำนึงถึงสิ่งต่าง ๆ ดังนี้คือ
1. วัสดุ (Materials)วัสดุที่จะนำมาใช้ในการออกแบบ มีคุณสมบัติแตกต่างกัน บางสิ่งเหนียวเปราะแข็งแรง โปร่งใส หนัก-เบา ฯลฯ เพื่อให้การออกแบบไดผลดี เราควรจะเลือกวัสดุให้เหมาะสม เช่น สร้างบ้าน จะใช้ไม้ ดินเหนียว เหล็กกล้า หรือกระจก จะออกแบบการผลิต ควรใช้กระดาษวาดเขียนผนึกกับผ้าดินย่อมดีกว่าการใช้ไม้ เหล็ก หรือตะกั่ว เป็นต้น
2. หน้าที่ในการนำไปใช้ (Function)เมื่อทราบถึงวัสดุที่จะใช้ในการออกแบบแล้ว ควรทราบถึงหน้าที่ของมันด้วย ทั้งนี้เราพิจารณาถึงคุณสมบัติเฉพาะตัวของวัสดุแต่ละอย่าง เพื่อจะใช้ได้อย่างเหมาะสมกับงานนั้นๆวัสดุกับหน้าที่การใช้งาน มีความสัมพันธ์กันมาก เมื่อเราพิจารณาหน้าที่ในการนำไปใช้ เราสามารถเลือกวัสดุได้เหมาะสมกว่า เช่นสร้างประตูห้องน้ำ หากใช้ไม้ย่อมผุพังได้ง่าย เพราะถูกน้ำย่อย หากเปลี่ยนเป็นสังกะสี หรือครอบด้วยสังกะสี ประตูห้องน้ำย่อมใช้ทนทานได้นานกว่า
3. ลักษณะเฉพาะแบบ (Style)หมายถึงการออกแบบที่ได้รับอิทธิพลมาทางวัฒนธรรมที่ตกทอดไว้อาจเป็นวัฒนธรรมประจำชาติ ซึ่งเป็นเครื่องแสดงถึงความเป็นชาติที่อารยธรรมดีมาก่อน ถือเป็นเอกลักษณ์ประจำชาตินั้นด้วย เช่น สถาปัตยกรรมไทยมีทรงจั่วโดยทั่วไป จีนมีทรงเรือสำเภากระเบื้องลูกฟูก ทางตะวันตกยังคงรักษาไว้ซึ่งศิลปะแบบโกธิค(Gothic Art) เป็นต้น
4. สมัยนิยม (Fashion)ในการออกแบบนั้น บางครั้งต้องพิจารณาถึงความนิยมในยุคสมัยด้วยเพราะสมัยนิยมเป็นเรื่องของจิตใจ บางสิ่งเป็นของดีงาม มีคุณค่าสูง แต่หมดยุคหมดสมัยไปแล้ว ก็ไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม นักออกแบบจำเป็นที่ต้องประยุกต์งานออกแบบให้เหมาะกับความนิยมในสังคม ไม่เฉพาะแต่พิจารณาความเหมาะสมเรื่องวัสดุ และหน้าที่การใช้งานเท่านั้น
5. ความแปลกใหม่ (Novelty)ความแปลกใหม่ที่มีอิทธิพลต่อการออกแบบมาก บางทีทำลายกฏเกณฑ์ต่างๆ ดังที่กล่าวมากแล้วทั้งหมดด้วยซ้ำไป ความแปลกใหม่ เป็นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจได้ทันที ทั้งๆ ที่เรายังไม่ทราบว่า สิ่งนั้นมีคุณค่ามากน้อยเพียงไร จากอิทธิพลของความแปลกใหม่ ทำให้เราได้พบเห็นลักษณะรูปร่างแปลกๆ ในโลกแห่งการออกแบบในปัจจุบัน และส่วนใหญ่ยังมีราคาสูงกว่าแทนทั้งสิ้น เช่น แก้วน้ำทรงแปลกๆ ขวดสุรา ขวดน้ำหอม โคมไฟ ร่ม ปากกา นาฬิกา ฯลฯ และถ้าสิ่งแปลกใหม่ในการออกแบบนั้นมีคุณค่าและประโยชน์ใช้สอยมีมากด้วยแล้ว จะยืนยงอยู่ได้นานและสูงราคาไปด้วย เราสามารถสร้างความแปลกใหม่ได้คือ
(1) สร้างหรือประดิษฐ์ขึ้นมาใหม่ ผู้ออกแบบสามารพคิดหรือคิดสร้างสรรค์สิ่งแปลกใหม่ขึ้นมาเพื่อเร้าความสนใจ ผู้พบเห็นได้
(2) การดัดแปลงของเดิมให้แปลกใหม่ หมายถึงการเติมแต่งดัดแปลงสิ่งที่มีอยู่แล้วให้แปลกใหม่ยิ่งขึ้น
(3) ความแปลกใหม่จากของเก่าดั้งเดิม ในกรณีที่เรามีของเก่าที่เก็บไว้นาน หากนำมาให้คนรุ่นหลังได้รู้เห็น ก็ถือเป็นความแปลกใหม่ ทำให้ของนั้นมีคุณค่าสูงขึ้นได้ด้วย เหตุนี้จึงมีนักสะสมของเก่าเกิดขึ้นมาก เช่น การสะสมแสตมป์ สะสมไม้ขีดไฟ พระเครื่อง ฯลฯ
(4) เกิดจากการโฆษณาชวนเชื่อ การโฆษณาชวนเชื่อเป็นจิตวิทยาอันหนึ่งที่ทำให้คนเราเกิดทัศนคติในของธรรมดาเป็นของแปลกใหม่ได้ แต่บางครั้งก็เป็นความแลกใหม่ชั่วคราวเท่านั้น
(5) เกิดจากการเปรียบเทียบในระหว่างจำนวน นั้นคือหากมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ในสิ่งอื่นที่มีจำนวนมากกว่า จะกลายเป็นของแปลกใหม่ได้เช่นกัน เช่น แกะมีสีขาว ถ้าแกะออกมาเป็นสีดำในกลุ่มฝูงแกะก็กลายเป็นของแปลกได้
5. องค์ประกอบในการออกแบบ (Element of Design)ในการออกแบบ เราอาจจะเลือกใช้สิ่งต่างๆ เข้ามาประกอบกันตามที่ผู้ออกแบบต้องการ และเห็นว่าเหมาะสม เพราะองค์ประกอบแต่ละประเภทนั้นต่างมีความสำคัญและมีลักษณะเฉพาะตัวของมันเองอยู่แล้ว องค์ประกอบต่างๆ ในกาออกแบบคือ1) เส้น (Line)เป็นส่วนประกอบที่สำคัญอับดับแรกสุดที่จะประกอบเป็นรูปร่างหรือขอบเขตและเป็นรากฐานของศิลปะทุกประเภท เส้นมีหลายลักษณะ แต่ละลักษณะให้ความหมายและความรู้สึกต่างกัน คือ1
. เส้นตรง ให้ความรู้สึกเกี่ยวกับความมั่นคง แข็งแรง ตรงไปตรงมา ความว่าย ความสง่างาม และแสดงความสูงหรือทิศทางในแนวตั้ง
2. เส้นระดับหรือเส้นราบ ให้ความรู้สึกเกี่ยวกับความสงบ ความนิ่งเฉย ความกว้างขวาง และชี้ทิศทางในแนวนอน
3. เส้นเฉียงหรือเส้นทแยง ให้ความรู้สึกในแง่ความกว้าง แสดงความเคลื่อนไหวแสดงความต้านทาน ชี้ทิศทางลักษณะทแยง
4. เส้นโค้ง เส้นคด ให้ความรู้สึกเกี่ยวกับการเคลื่อนไหว แสดงความนุ่มนวล อ่อนหวานสวยงาม
5. เส้นประ มักจะใช้เพื่อให้เกิดความรู้ตื่นเต้น แสดงการเคลื่อนที่ไม่มีจุดจบ ถ้าใช้มากไปจะทำให้ยุ่งยากซับซ้อน
6. เส้นหักหรือเส้นซิกแซก แสดงความเคลื่อนไหว รวดเร็ว ความกระด้างเส้นเป็นโครงร่างของการออกแบบ เป็นงานศิลปะที่สามารถมองเห็นได้ เช่น ภาพลายเส้น ภาพร่าง ภาพการ์ตูน การใช้เส้นหนัก-เบา เพื่อแสดงความตื้นลึกของภาพ เป็นต้น
2) รูปร่าง (Shape)หมายถึงเส้นรอบนอก และเส้นอันเป็นส่วนโค้งส่วนเว้าของสิ่งต่างๆ เป็นเนื้อที่ในของเขตที่เกิดจากเส้น เช่น รูปวงกลม รูปทรงเรขาคณิต หรือรูปร่างในลักษณะต่างๆ รูปร่างมีแต่ส่วนกว้างและส่วนยาวเท่านั้น คือมีลักษณะเป็น 2 มิติ3) รูปทรง (Form)รูปทรงเป็นปริมาตรอันเกิดจากเส้น มีความกว้าง ความยาวและความลึก (ความหนาหรือความสูง) จึงมีลักษณะเป็น 3 มิติ รูปทรงที่ใช้ในการออกแบบมี 3 ลักษณะคือ
(1) รูปทรงมูลฐาน (Basic form) เป็นรูปทรงที่ได้จากเรขาคณิต อาจจะวางเรียงกันหรือทับกัน ทำให้เกิดรูปทรงใหม่อีกหลายแบบ(2) รูปทรงธรรมชาติ (Nature form) เป็นการนำรูปทรงที่มีตามธรรมชาติมาดัดแปลง ให้เหมาะสมกลมกลืนกับการออกแบบแต่ละเรื่องเป็นแบบที่ใกล้ธรรมชาติ สามารถนำไปใช้ในงานต่างๆ ได้
(3) รูปทรงอิสระ แบบนี้ไม้มีทรงที่แน่นอน อาจจะได้เค้าโครงมาจากทรงเรขาคณิต หรือรูปทรงธรรมชาติก็ได้
(4) มวล (Mass)หมายถึงสิ่งต่างๆที่รวมกันเป็นกลุ่มก้อน มีลักษณะเป็นรูปร่าง มีความสัมพันธ์ระหว่างน้ำหนักและขนาด กินเนื้อที่ในอากาศตามที่ศิลปินสร้างสรรค์ขึ้น เช่น การปั้น แกะสลัก รูปนั้นอาจจะกลวงหรือตัน หรือเป็นแท่งในลักษณะต่างๆ
(5) ช่องไฟ (Space)หมายถึงช่องว่างหรือที่ว่าง เป็นการวางระยะภาพในและภายนอกในการประกอบภาพ เพื่อให้เกิดความเด่นและมีสภาวะสมดุลย์ ในกรณีที่เป็นงานศิลปะด้านจิตรกรรม เช่น การเขียนลายไทย ตัวลายเราถือเป็น Positive space ส่วนฉากหลังหรือพื้นหลังถือเป็น Negative space6) คุณค่า (Value) หมายถึงคุณค่าหนักเบาที่ช่วยให้เกิดความรู้สึกได้ทั้งด้านมิติและการเห็นจริงเห็นจังโดยทั่วไปใช้คู่กับแสงเงา แสงจะเป็นตัวหลักในการพิจารณาคุณค่า ซึ่งคุณค่าที่มีความงามทางศิลปะนั้นแสงจะทำมุมประมาณ 48๐ กับวัตถุแสงเงา (Tone) จะช่วยให้มองเห็นผิววัตถุ เรียบ ขรุขระ หยาบ ตื้น ลึก ได้
(7) ลักษณะพื้นผิว (Texture)เป็นสิ่งที่จะช่วยแสดงออกถึงความรู้สึกและความเป็นจริงของวัตถุ เช่นผิวเรียบ ให้ความรู้สึกถึงความกระด้าง แข็งแรงผิวขรุขระ ให้ความรู้สึกระคายเคือง สาก ไม่น่าจับต้องผิวละเอียด ให้ความรู้สึกนิ่มนวล อ่อนไหววัตถุอย่างเดียวกัน อาจให้ความรู้สึกได้หลายแนว ขึ้นอยู่กับลักษณะพื้นผิว พวกเรารู้จักดัดแปลง
(8) สมดุล (Balance)เป็นความรู้สึกพอดี เหมาะสม ในการออกแบบหรือประกอบภาพทั้งด้านรูปร่างรูปทรง จังหวะที่ว่าง และการใช้สี สมดุลมี 2ลักษณะก. ซ้ายขวาเท่ากัน บางทีเราเรียกเป็น (Formal balance) เป็นลักษณะสมดุลย์ที่เท่ากันหรือเหมือนกันทั้งสองข้าง เราพบเห็นบ่อยครั้งในธรรมชาติ เช่น ถ้ามี 2 สิ่งก็จัดไว้คนละข้าง ถ้ามี 3สิ่ง นำไว้ตรงกลางอีก 1 พระปรางค์วัดอรุณใช้องค์ใหญ่ไว้กลางแล้ว 4 องค์เล็ก เอาไว้ข้างละ2 องค์ที่เท่ากันทั้งซ้ายขวาข. ซ้ายขวาไม่เท่ากัน (Assymmetrical Balance) บางทีเราเรียกเป็น Informal balance เป็นลักษณะที่เปรียบเทียบซ้าย-ขวา ไม่เท่ากัน เพราะลักษณะแตกต่างกัน แต่ดูโดยส่วนรวมทั้งหมดแล้วให้ความรู้สึกเท่ากัน แบบนี้น่าสนใจกว่าแบบแรกเพราะดูแล้วไม่เบื่อ การจัดก็อิสระกว่า
(9) สี (Colors)
สีเป็นส่วนมูลฐานในการออกแบบ เป็นสิ่งที่ประทับใจอันดับแรกที่จะช่วยให้คนดูสนใจงานออกแบบ หรืองานศิลปะทั่ว ๆ ไป นอกจากจะเร้าความสนใจ ให้ความสวยงาม ให้ความหมาย ข้อเท็จจริงต่างๆ แล้วสียังช่วยทำให้การออกแบบมีสมดุลได้อีกด้วย

ทฤษฏีสี

ทฤษฏีสี
1. สี (Color)สีคือลักษณะของแสงสว่างที่ปรากฏแก่ตา ให้เห็นเป็น แดง ดำ เขียว เหลือง ฯลฯ การที่ตาจะมองเห็นวัตถุเป็นสีใดก็ต่อเมื่อแสงจากวัตถุนั้นสะท้อนมาเข้าตา ซึ่งอาจจะเป็นแสงที่เปล่งออกมาเอง หรือแสงจากที่อื่นมากระทบวัตถุแสงสะท้อนสีก็ได้ ถ้าเราให้แสงส่องผ่านแท่งแก้วสามเหลื่ยมแล้วนำฉากมารับ จะปรากฏเป็นสีขึ้นมา 7 สี เรียกว่าสเปคครับ (Spectrum) คือ สีม่วง สีคราม สีน้ำเงิน สีเขียว สีเหลือง สีส้ม สีแดง สีทั้งเจ็ด บางทีตาอาจเห็นได้ชัดเจนเพียง 5 สีคือ สีม่วง สีน้ำเงิน สีเขียว สีเหลือง และสีแดง
2. ทฤษฏีของสี (Theory of color)หลังจากที่ เซอร์ ไอแซค นิวตัน นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษได้ค้นพบสีในแสงสว่างแล้วได้เกิดทฤษฏีสีขึ้นมาโดยที่นักเคมีและนักศิลปะตกลงกันในเรื่องลักษณะแท่งการเกิดสี 2 ลักษณะคือการทำขึ้นเป็นสีต่างๆ กับการผสมกันระหว่างสี เพื่อให้เกิดอีกสีหนึ่ง ศิลปินได้มีการใช้สีต่างๆ และมีการค้นคว้าการใช้สีในทางศิลปะไว้มาก จนเกิดเป็นทฤษฏีสีอีกหลายทฤษฏี แต่ที่นิยมกันมากมี 2 ทฤษฏีของแปรงหรือระบบของแปรง (Prang System) และทฤษฏีหรือระบบของมัลเชล (Munsell System) ทฤษฏีทั่งสองมีส่วนคล้ายคลึงกัน และนำมาปฏิบัติได้ผลดีเป็นอย่างมากระบบสีของแปรง (Prang System)กำหนดแม่สีไว้ 3 สีคือ สีแดง สีเหลือง และสีน้ำเงิน แม่สีทั้งสามสามารถผสมเป็นสีอื่นได้อีกมากมาย เมื่อนำเอาแม่สีทั้งสามผสมกันในอัตราหรือปริมาณที่เท่ากัน จะเกิดเป็นสีกลาง (Neutral Color) ขึ้น สีกลางดังกล่าวถ้านำไปผสมกับสีอื่นๆ จะเกิดเป็นสีแก่หรือสีเข้มขึ้นได้เช่นเดียวกับการนำสีขาวไปผสมกับสีอื่นๆ ก็จะเกิดเป็นสีที่อ่อนจางลง มีผู้ทดลองใช้สีเพียง 3 สี เขียนภาพ ก็ปรากฏว่าได้ผล โดยการผสมสีเป็นสีกลางไว้ก่อน เมื่อต้องการจะระบายส่วนที่เป็นเงาก็ใช้สีกลางนั้นผสมกันสีแต่ละสีที่ต้องการได้ตามระบบของแปรงนี้ ทำให้เกิดการสร้างวงล้อสีธรรมชาติขึ้น (Color wheel) ด้วยการแบ่งวงกลมเป็นแฉกๆ คือ 6 แฉก 12 แฉก และ 24 แฉก แต่ละแฉกในวงกลมก็เป็นสีที่เกิดจากการผสมกันระหว่างแม่สีระบบของมัลเซลล์ (Munsell System)กำหนดแม่สีไว้ 5 สี คือ สีแดง สีเหลือง สีน้ำเงิน สีเขียว และสีม่วง เมื่อนำสีทั้ง ห้า มาผสมกันเข้าจะได้สีกลาง (Neutral color) เช่นเดียวกันระบบของแปรงแต่การผสมสีต่อๆ ไปนั้น การผสมครั้งแรกได้ เป็น 10 สี และต่อไปได้เป็น 20 สี และ 40 สี นอกจากนั้นยังจัดคุณค่าของสีไว้อีกสีละ 9 ระยะ ตั้งแต่อ่อนที่สุดถึงแก่ที่สุด เพราะฉะนั้นเมื่อเอาสีที่ผสมไว้ถึง 40 สี มาวัดคุณค่าเป็นสีละ 9 ระยะ ก็จะได้สีมากถึง 360 สี ซึ่งระบบสีของแปรงก็อาจทำได้ แต่ต้องผสมสีกันหลายครั้ง การผสมเช่นนั้นอาจไม่ได้คุณสมบัติแท้จริงก็ได้ เมื่อระบบของมันเชลล์ผสมสีได้มากมายเช่นนี้ ก็เลยคิดชื่อสีเป็นตัวเลข เพื่อไม่ต้องตั้งชื่อถึง 300 กว่าชื่อ แต่ก็ยังมีผู้มาตั้งชื่อขึ้นภายหลัง แล้วใช้ตัวเลขกำกับไว้ด้วยเช่น บริษัทที่ทำสีกระป๋อง ทั้งสีน้ำและสีน้ำมัน จำหน่ายในปัจจุบัน ก็ใช้ตามระบบสีของมันเชลล์ ซึ่งเป็นที่นิยมในสหรัฐอเมริกาเป็นอย่างมากมิติของสี (The Dimension of Color)คุณสมบัติของสีตามระบบของทฤษฏีสีสากลนั้น กำหนดไว้ 3 ประการ(1) สีแท้ (Hue)(2) คุณค่าของสี (Value)(3) ความเข้มของสี (Intensity)สีแท้ (Hue)เป็นมิติแรกของสีและเป็นชื่อของสีต่างๆ เช่น แดง น้ำเงิน เขียว หรือสีทุกชนิดที่ไม่ได้ผสมกับสีอื่นเลย ถ้าเราเอาสีแท้สองสีผสมกัน ก็จะเกิดเป็นสีใหม่ขึ้น เช่น แดงผสมกับน้ำเงิน จะได้เป็นสีม่วง สีน้ำเงินผสมกับสีเขียว ได้เป็นสีน้ำเงินเขียว ซึ่งถ้าเราเข้าใจในเรื่องการผสมสีเป็นอย่างดี จะสามารถผสมสีได้อย่างสวยงาม การผสมดังกล่าวจะได้สีเป็นขั้นต่างๆ เป็นอันดับขั้นของสี (Classes of Color) แบ่งเป็น 5 ขั้นคือ
1. สีขั้นต้นหรือแม่สี (Primary Color)
(1) สีน้ำเงินแก่ (Prussian blue) หรือ blue
(2) สีแดงชาด (Crimson Lake) หรือ red
(3) สีเหลือง (Camboge Tint) หรือ Yellow
2. สีขั้นที่สอง (Hinary of Secondary Color) เป็นสีที่เกิดจากการผสมกันของสีขั้นต้น คือ
(1) ส้ม (Orange) ได้จาก แดง เหลือง
(2) เขียว (Green) ได้จากน้ำเงิน เหลือง
(3) ม่วง (Violet) ได้จาก น้ำเงิน แดง
3. สีขั้นที่สาม (Intermediate Color)เป็นสีที่เกิดจากการผสมกันของสีขั้นที่สอง กับสีขั้นต้นที่อยู่ใกล้เคียงกันคือ
(1) เหลืองแกมเขียว (เหลือง + เขียว)
(2) เหลืองแกมส้ม (เหลือง + ส้ม)(3) แดงแกมส้ม (แดง + ส้ม)
(4) แดงแกมม่วง (แดง + ม่วง)
(5) น้ำเงินแกมม่วง (น้ำเงิน + ม่วง)
(6) น้ำเงินแกมเขียว (น้ำเงิน + เขียว)

สีทุกสีนอกจากที่กล่าวไว้ในวงล้อสี (Color wheel

สีทุกสีนอกจากที่กล่าวไว้ในวงล้อสี (Color wheel)
ยังมีสีขาวและดำซึ่งมีคุณสมบัติต่าง ๆ ถ้าเรานำสีขาวหรือสีดำผสมกับสีแท้ เราจะได้น้ำหนัก (Value) ของสีแตกต่างกันและมีชื่อเรียกต่างกันคือ
(1) สีแท้ผสมสีขาว เรียกว่า Tint เมื่อนำสีขาวไปผสมกับสีใดก็จะช่วยเพิ่มขนาดของสีนั้น (ในความรู้สึก) ให้ดูใหญ่ขึ้น เพราะสีขาวช่วยสะท้อนแสง
(2) สีดำ ถ้าไปผสมกับสีใดจะช่วยลดขนาดของสีนั้นให้รู้สึกเล็กลง เพราะสีดำดูดซึมแสงของสีนั้น๓. สีเทา ถ้านำไปผสมกับสีขาว เรียกว่า Tone ของสีซึ่งมีอยู่ประมาณ ๗-๙ ระดับ เมื่อนำสีเทาไปผสมสีใดจะทำให้สีนั้นรู้สึกหม่นลงคุณค่าสีจึงมีความหมายมากในการออกแบบ เพราะช่วยให้งานมีคุณค่าหรือหมดคุณค่าได้ นอกจากจะใช้งานศิลปะทั่วไปแล้ว ยังสามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้ด้วย เช่น การทาสีห้อง การใช้สีสำหรับเครื่องแต่งกาย คนตัวเล็กอาจใช้สีจาง จะดูโตขึ้น หรือถ้าโตมาก อ้วนมาก การใช้สีเข้มจะช่วยให้ดูเล็กหรือผอมลงได้ เป็นต้นความเข้มของสี (Intenssity)ความเข้มหรือความเด่นชัด เป็นมิติที่สามของสี ที่แสดงถึงความเด่น ความหนักแน่น ความสดใส หรือเป็นสีที่ห่างจากสีที่เป็นกลางเพียงไร เป็นเครื่องชี้ว่าสีนั้นห่างจากสีขาวหรือสีกลางเท่าไรสีที่มีความเด่นชัดหรือความเข้มมาก จะสะดุดตาเรียกร้องความสนใจ ในขณะเดียวกัน สีที่มีความเด่นชัดหรือความเข้มน้อย จะให้ความรู้สึกละเอียดอ่อนและลึกซึ้ง ความเข้มหรือความเด่นของสีอาจได้จากการผสมสี คือใช้สีที่เป็นกลาง หรือสีที่ตรงกันข้ามผสมกัน ซึ่งนิยมพูดกันทั่วไปว่า ค่าสีให้เป็นกลาง ความเด่นชัดของสีจะลดลง แต่ถ้าใช้วีที่มีความเด่นชัดล้อมรอบด้วยสีหม่นก็จะทำให้สีนั้นมีความเด่นชัดยิ่งขึ้นความเด่นชัดหรือความเข้มของสี เรียกเรียกอีอย่างหนึ่งว่าโครมา (Chroma) นอกจากนั้นก็แสดงถึงความมืด ความสว่างของสีแล้ว ยังให้ความรู้สึกใกล้ไกลอีกด้วย การจะทำให้สีมีความเข้มหรือความเด่นชัดต่างกัน อาจทำได้หลายวิธี๑. การนำเอาสีตรงข้นมาระบายใกล้ๆ กัน จะช่วยส่งเสริมให้สีทั้งสองมีความเข้มมากขึ้น๒. การระบายสีที่ต้องการบนพื้นสีเทาหรือสีดำ จะทำให้สีนั้นมีความเข้มยิ่งขึ้น
๓. ถ้านำสีที่ต้องการระบายพื้นสีขาว จะทะให้สีนั้นลดลงความเข้มลง เช่น สีเหลือง ระบายบนพื้นสีขาว แต่ถ้าระบายบนพื้นสีดำ สีจะเข้มขึ้น
๔. ถ้าต้องการลดความเข้มของสี อาจใช้วิธีผสมสีดำหรือสีตรงข้ามลงในสีนั้นเล็กน้อยสีจะลดความเข้มข้นลงได้
8. ประเภทของสีเรื่องเกี่ยวกับสีไม่ใช่เกี่ยวข้องเฉพาะศิลปินเท่านั้น ยังมีบุคคลอื่นที่นำสีไปใช้อีกมากตามทฤษฏีของสีหรือลักษณะของแม่สี เมื่อพิจารณาจากการนำไปใช้แล้ว แบ่งประเภทของสีได้ดั้งนี้
1. สีของช่างเขียนหรือศิลปิน (Artist) สีช่างเขียนหรือวัตถุธาตุ เป็นซึ่งจิตรกรใช้ในการเขียนภาพ ระบายภาพ สีทาบ้าน อาคาร หรือสีที่ใช้ในการออกแบบตกแต่งทั่วๆ ไปเหมาะสำหรับงานด้านวิจิตรศิลป์ และนะกออกแบบ มีแม่สี 3 สี คือก. สีแดง (Crimson Lake) หรือ Rodข. สีเหลือง (Cemboge Yellow) หรือ Yellowค. สีน้ำเงิน ( Prussian blue) หรือ Blueนอกจากนี้ยังมีสีต่างๆ ซึ่งเกิดจากการผสม เป็นสีขั้นที่ 2 และขั้นที่ 3 ซึ่งจัดไว้ในวงล้อของสี ดังกล่าวมาแล้ว
2. สีทางวิทยาศาสตร์ (Spectrum Primaries) สีทางวิทยาศาสตร์คือสีของแสง อาจเป็นแสงอาทิตย์ ไฟฟ้า เทียน หรือแสงจากสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์คิดประดิษฐ์ขึ้น มีแม่สี 3 สี ซึ่งถ้านำมาประสานกันจะเกิดเป็นสีขาว แม่สีทางวิทยาศาสตร์คือก. สีแดง (Vermillion red) หรือ Redข. สีเขียว (Emerald Green) Greenค. สีน้ำเงิน (Blue)การประสานกันของแสงสีต่างๆ จะทำให้เกิดสีใหม่ขึ้นคือBlue + Green = YellowBlue + Red = VioletRed + Green = Orangeทางด้านจิตวิทยายอมรับกันว่าสีแต่ละสีมีอิทธิพลต่ออารมณ์และความรู้สึกของมนุษย์ นักออกแบบด้านต่างๆ ได้นำเอาข้อยอมรับเกี่ยวกับอิทธิพลของสีมาใช้ในการออกแบบงานด้านต่างๆ มากมายสีแดง ให้ความรู้สึกร้อนแรง และตื่นเต้นสีเหลือง ให้ความรู้สึกสว่าง ความสุข ทำให้จิตใจสดใสสีเขียว ให้ความรู้สึกสดชื่น เย็นสบาย และสงบสันติสีน้ำเงิน ให้ความรู้สึกเย็นสบาย สงบเงียบ เคร่งขรึมและปลอดภัยสีดำ ให้ความรูสึกเศร้าใจ ลึกลับและหนักแน่นสีขาว ให้ความรูสึกสะอาด ผุดผ่อง ความบริสุทธิ์สดใส
3. วรรณของสีสีอุ่น (Warm Color)บางทีเราเรียกเป็นสีร้อน หมายถึงสีที่แสดงความอบอุ่นหรือร้อน ให้ความรู้สึกอบอุ่นแจ่มใส รุนแรง ให้ความสว่าง การนำเอาสีอุ่นมาแต่งบ้าน จะช่วยให้บ้านสว่างขึ้น และให้ความรู้สึกใกล้เข้ามา สีอุ่นจะมีอยู่ครึ่งหนึ่งของวงล้อสีคือให้สีที่ออกมาทางสีแดง สีเหลือง เช่น สีเหลือง สีเหลืองส้ม สีส้ม สีส้มแดง สีแดง และสีม่วงแดง

สีเย็น(Cool Color

สีเย็น(Cool Color)
หมายถึงสีที่ให้ความรู้สึกเยือกเย็น สงบ เรียบ และดูถดถอยออกไป การนำเอาสีเย็นมาตกแต่งบ้าน เช่น ทาสีเพดานด้วยสีฟ้าอ่อน เขียวอ่อน จะให้ความรู้สึกว่าเพดานสูงขึ้นไป สีเย็นจะอยู่ครึ่งหนึ่งของวงล้อสี เป็นสีที่ออมาทางสีน้ำเงิน สีเขียว เช่น สีเหลืองเขียว สีเขียว สีน้ำเงินเขียว สีน้ำเงิน สีน้ำเงินม่วง สีม่วงเราจะพบว่าสีเหลือง (Yellow) และสีม่วง (Violet) อนุโลมให้เข้าอยู่ได้ทั้งสีอุ่นและสีเย็นสีเอกรงค์ (Monochrome)หมายถึงการใช้สีเพียงสีเดียว เพื่อแสดงออกถึงน้ำหนักของสีอาจจะใช้สีดำ สีเทา หรือสีขาวผสมลงในสีใดหนึ่ง ให้น้ำหนักสีแตกต่างกันในลักษณะใกล้ไกล หรืออาจจะให้สีแท้หนึ่งสีผสมกับสีอื่นอีก 2-3 สี ที่สัมพันธ์กัน (สีที่เรียงติดกันในวงล้อสี) ระบายลงไปในภาพมีความกลมกลืนอย่างลึกซึ้ง ดูงดงาม เช่นต้องการให้สีน้ำเงินเป็นเอกรงค์ เราก็นำสีที่เรียงจากสีน้ำเงินคือ สีน้ำเงินเขียว สีเขียว สีเหลืองเขียว สีเหลือง สีใดสีหนึ่ง หรือหลายสีนำผสมสีน้ำเงิน แต่รวมแล้วไม่เกิน 6 สี ตามวงล้อของสี ถ้านำมาถึง 7 สี จะกลายเป็นสีตัดกัน นำมาผสมไม่ได้ เพียงใช้เพียง 2-3 สี เมื่อระบายลงในภาพแล้วจะได้ภาพที่กลมกลืน สวยงามการใช้สีเอกรงค์ได้รับความนิยมมากในระยะแรกๆ และเป็นการใช้สีที่ยากมากด้วย เพราะเกี่ยวข้องกับน้ำหนักใกล้ไกล ศิลปินตะวันออก เช่น จีน ญี่ปุ่น นิยมเขียนสีเดียวมาก ดังจะพบจากจิตรกรของโดยทั่วไป ปัจจุบันนี้การใช้สีเอกรงค์ยังเป็นที่นิยมกันอยู่มาก โดยเฉพาะด้านการออกแบบ การตกแต่ง หรือจิตรกรรมที่เกี่ยวกับจินตนาการโดยเฉพาะสีกลมกลืน (Haemony)สีกลมกลืนคือสีที่ประสาน และอยู่ใกล้เคียงกันในวงล้อ เช่น พวกยึดสีใดเป็นหลัก และใช้สีข้างใดข้างหนึ่ง 2-3 สี เขียนหรือระบายภาพด้วยกัน จะได้มีที่กลมกลืนงดงามการใช้สีกลมกลืนอาจใช้สีข้างใดข้างกนึ่ง หรือใช้ทั้งสองข้างจากวงล้อสีก็ได้นับรวมแล้วต้องไม่เกิน 6 สี เช่น “สีแดง” กลมกลืนกับสี(แดงม่วง สีม่วง สีน้ำเงิน คือสีน้ำเงิน สีน้ำเงินเขียว) หรือ (สีแดงม่วง สีม่วง วีแดงส้ม สีส้ม)สีตรงข้าม (Complementary)สีตรงข้าม หรือสีตัดกัน (Contrast) บางครั้งเรียกเป็นสีคู่ปฏิปักษ์ หมายถึงสีตรงข้ามกันในวงล้อสีมีทั้งหมด 6 คู่ สีตรงกันข้ามนอกจากจะอยู่ในต่ำแหน่งตรงกันข้ามแล้วยังมีความเข้มเท่าๆ กัน ให้ความรู้สึกรุนแรงและตัดกันเท่าๆ กัน เราจึงไม่นิยมใช้ด้วยกันในเปอร์เซนต์สีที่เท่าเทียมกัน เพราะเป็นการข่มสีอย่างรุ่นแรง เช่น เสื้อสีแดง กางเกงสีเขียว หรือเสื้อสีม่วง กระโปรงสีเหลือง เป็นต้น การใช้สีตรงกันข้าม มีวิธีใช้คือ
1. ระบายสีตรงกันข้ามกันในเนื้อที่หรือพื้นที่ต่างกัน อาจใช้สีหนึ่งประมาณ 75% หรือ 80% อีกสีหนึ่ง 25% หรือ 20%
2. ระบายสีตรงกันข้ามในพื้นที่เท่ากัน แต่ลดความเข้มของสีตรงข้ามกันเสีย สีหนึ่งจะผสมด้วยสีดำ สีเทา หรือ สีขาวก็ได้
3. ระบายสีตรงข้ามคู่นั้นในบริเวณพื้นที่เท่าๆ กัน แต่ระหว่างรูปร่างตรงรอยต่อของสีตรงข้ามคู่นั้น ให้ใช้สีดำ สีเทา หรือสีขาว ลดความเข้มของสี จะช่วยให้สีไม่ตัดกันจนเกินไป จะได้ภาพที่น่าดูยิ่งขึ้น
4. ใช้วิธีลดความเข้มของสีใดหนึ่งที่เป็นสีตรงข้าม อาจใช้ลักษณะผิว (Texture) ของกรดาษ ลักษณะของสีพื้น (Background) หรือวิธีอื่นๆบางครั้งการใช้สีตรงข้ามกันทำได้ยาก เราอาจเลี่ยงมาใช้สีใกล้เคียงของสีตรงข้ามได้ ซึ่งจะให้ผลดีกว่า โดยเฉพาะงานด้านวิจิตรศิลป์ทั่วไป สีใกล้เคียงของสีตรงข้าม เช่นสีแดง มีสีใกล้เคียงของสีตรงข้ามเป็นสีน้ำเงิน-เขียวสีเหลือง มีสีใกล้เคียงของสีตรงข้ามเป็นสีแดง-ม่วงสีน้ำเงิน มีสีใกล้เคียงของสีตรงข้ามเป็นสีน้ำเงิน-ม่วงสีส้ม มีสีใกล้เคียงของสีตรงข้ามเป็นสีน้ำเงิน-ม่วงสีเขียว มีสีใกล้เคียงของสีตรงข้ามเป็นสีแดง-ส้มสีม่วง มีสีใกล้เคียงของสีตรงข้ามเป็นสีเหลือง-เขียว